«Είναι καινούρια συστήματα. Μοντέρνα! Χάσιμο χρόνου, διδακτικής ύλης και ευκαιρία για τεμπελιά». Κάπως έτσι είχα χαρακτηρίσει το σύστημα «η τσάντα στο σχολείο» όταν το άκουσα για πρώτη φορά! Πολύ γρήγορα όμως άλλαξα γνώμη!

Εκείνη την Παρασκευή λοιπόν που η κόρη μου είχε αφήσει την τσάντα της στο σχολείο, σκέφτηκα ότι θα έχω χρόνο να τελειώσω τη γενική στο σπίτι που «ολημερίς τη χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν», σαν το γεφύρι της Άρτας!

Κάτι όμως δεν μου άρεσε. Κάτι ένιωθα πως δεν γίνεται σωστά. Και αποφάσισα κάθε Παρασκευή (και όχι μόνο την τελευταία του μήνα) του μήνα να περνάμε χρόνο μαζί με την κόρη μου, δίχως δουλειές και υποχρεώσεις.

Το προηγούμενο μήνα αποφασίσαμε να κάνουμε μια μονοήμερη εκδρομή στην Καλαμπάκα! Ναι! Μονοήμερη εκδρομή εκεί! Της είχα μιλήσει για τα Μετέωρα (ό,τι θυμόμουν κι εγώ!) αλλά νομίζω πως αυτό που την ενθουσίασε περισσότερο ήταν το ταξίδι και φυσικά το γεγονός πως θα με είχε αποκλειστικά δική της για μια ολόκληρη μέρα!

Οι λίγες ώρες όμως που θα είχαμε στη διάθεσή μας δε θα μας επέτρεπαν να ανέβουμε στα Μετέωρα, οπότε έψαξα να βρω άλλα ωραία μέρη για να επισκεφτούμε… και φυσικά βρήκα!

Ξεκινήσαμε το πρωί του Σαββάτου. Με το τρένο. Ναι, αγαπάμε πολύ τα τρένα! Τα έχουμε συνηθίσει άλλωστε. Εγώ από μικρή ως κόρη σιδηροδρομικού έχω κάνει πολλά ταξίδια. Αργότερα, με τα παιδιά ήταν ευκαιρία να επισκεφτούμε τη γιαγιά και τον παππού τις μέρες που δεν μπορούσε να μας πάει ο μπαμπάς μου!

Η μέρα της εκδρομής μας ήταν υπέροχη κι έτσι απολαύσαμε τη διαδρομή μας. Κατά το μεσημέρι φτάσαμε Καλαμπάκα. Πήγαμε για ένα γρήγορο φαγητό κι αφού περπατήσαμε λιγάκι κι είδαμε από μακριά τα επιβλητικά Μετέωρα, πήγαμε στο Μουσείο Ελληνικής Παιδείας.

Ένα υπέροχο και πρωτότυπο Μουσείο που εμένα με γύρισε αρκετά χρόνια πίσω, καθώς κοιτούσα το αναγνωστικό που είχα στη πρώτη δημοτικού, την ποδιά, τα ξύλινα θρανία…

Η κόρη μου ενθουσιάστηκε με όλα όσα έβλεπε γιατί στα δικά της μάτια ήταν όλα τόσο περίεργα. Οι απορίες της πολλές καθώς έβλεπε μπροστά της την πένα, το καλαμάρι, τις ξύλινες πλάκες, τα θρανία από άλλα ξενόγλωσσα σχολεία μιας άλλης εποχής, και τόσα άλλα.

Είχε και μια μικρή αίθουσα, ο χώρος με τα παραμύθια του Αισώπου. Ζωγραφισμένη τριγύρω με εικόνες από αυτά! Καθίσαμε στα παγκάκια που είχαν εκεί κι είδαμε μερικά από τα τόσο γνωστά παραμύθια του σε μορφή ταινίας. Από παλιές εικονογραφήσεις!

Αφού περάσαμε αρκετή ώρα στο Μουσείο, πήγαμε για παγωτό στην πλατεία. Είχαμε μόνο μία ώρα μέχρι να φύγει το τρένο. Ξεκουραστήκαμε και το απολαύσαμε.

Η επιστροφή μας με το τρένο ήταν εξίσου διασκεδαστική γιατί δεν είχε πολύ κόσμο οπότε μπορούσαμε να περπατήσουμε, να καθίσουμε στο εστιατόριο και φυσικά να συζητήσουμε για όλα όσα είδαμε.

Αποφασίσαμε να επισκεφτούμε ξανά αυτό το υπέροχο μέρος, αλλά την επόμενη φορά θα ανεβούμε οπωσδήποτε και στα Μετέωρα.

Θα πω ψέματα αν ισχυριστώ πως δεν κουραστήκαμε αλλά ήταν μια εκδρομή που την απολαύσαμε κι οι δύο, οπότε η κούραση έρχεται μάλλον δεύτερη!